Łoziński Paweł (1883–1942), docent histologii i anatomii porównawczej, profesor tytularny UJ. Ur. 13 XII w Krakowie, syn Jana, sędziego sądu krajowego, i Marii Hayling de Degenfeld. W l. 1894–1902 uczęszczał do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, a w l. 1902–6 studiował nauki przyrodnicze na Wydziale Filozoficznym UJ w Krakowie. Już w okresie studiów w r. 1906 pełnił obowiązki asystenta Stanisława Maziarskiego na Wydziale Lekarskim UJ, a w r. 1906/7 był młodszym asystentem Henryka Hoyera w Zakładzie Anatomii Porównawczej Wydziału Filozoficznego. W r. 1907 otrzymał tytuł doktora na podstawie pracy O budowie histologicznej serca małży („Rozpr. Wydz. Mat.-Przyr. AU” S. III T. 6: 1906 Dz. B s. 55–63) wykonanej w Zakładzie Anatomii Opisowej Wydziału Lekarskiego UJ u Kazimierza Kostaneckiego. Materiały do tej pracy, dotyczące małży morskich, zebrał w r. 1905 w Stacji Zoologicznej w Trieście. W l. 1907–9 był asystentem w katedrze zoologii na Wydziale Filozoficznym UJ, a w r. 1910 objął na 2 lata posadę nauczyciela w II Szkole Realnej w Krakowie. Następnie w r. 1912 został nauczycielem przyrody i towaroznawstwa w Akademii Handlowej w Krakowie (późniejsza Szkoła Ekonomiczno-Handlowa) i na stanowisku tym pozostawał do przejścia na emeryturę 1 I 1937.
Równocześnie, od r. 1911, pracował Ł. naukowo w Zakładzie Histologii UJ, a od r. 1921 w Zakładzie Anatomii Porównawczej na Wydziale Filozoficznym, gdzie kierował pracownią histologiczną. Habilitował się na UJ w r. 1923, a jego praca habilitacyjna Badania histologiczne nad jelitem larwy mrówkolwa była ogłoszona w „Rozprawach Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego PAU” (S. III T. 21: 1921 Dz. B s. 109–40). W l. 1923–39 prowadził wykłady zlecone i ćwiczenia z histologii, embriologii i anatomii porównawczej na Wydziale Filozoficznym UJ, a w l. 1936–9 również na Wydziale Rolniczym z anatomii i histologii zwierząt domowych, w r. 1934 Ł. został mianowany «profesorem tytularnym».
Badania Ł-ego dotyczyły przede wszystkim anatomii, histologii i cytologii owadów. Ogłosił z tego zakresu kilkanaście prac zawierających m. in. opis narządów wewnętrznych larw mrówkolwa i wyjaśnienie nie znanej dotychczas dodatkowej roli cewek Malpighiego, które u tego gatunku obok normalnej funkcji wydzielniczej przekształcają się w gruczoły przędne (Über die Malpighische Gefässe der Myrmeleonidenlarven ais Spinndrüsen, „Zoologischer Anzeiger” Bd 38: 1911 nr 18 (19). Wyjaśnił także sporną kwestię rozwoju gruczołów przędnych larw osy. W mniejszym zakresie zajmował się systematyką błonkówek oraz wpływem klimatu na ich zabarwienie, przy czym opisał wiele gatunków nie znanych dotychczas w Polsce (Błonkówki pszczołowate okolic Krakowa, „Spraw. Kom. Fizjograficznej” T. 53–4: 1920). Pojedyncze prace dotyczyły też biologii owadów, jak opis gniazda Osmia bicornis. W r. 1937 wydał podręcznik zoologii i botaniki dla gimnazjum kupieckiego, który był wznawiany corocznie (z przerwą wojenną) do r. 1948. Przygotował również do druku w r. 1939 podręcznik chemii, który pozostał w maszynopisie. Opracował księgę pamiątkową Pięćdziesięciolecie Szkoły Handlowej w Krakowie (Kr. 1934). Ł. był członkiem Komisji Fizjograficznej AU oraz wiceprezesem oddziału krakowskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej.
Zmarł 17 II 1942 w Krakowie i pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Żonaty był z Janiną Słowik i miał dwóch synów: Jana, chemika-mineraloga, i Andrzeja, inżyniera górnika.
Peretiatkowicz–Sobeski, Współczesna kultura pol.; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Katalog wydawnictw PAU 1873–1947, Kr. 1948 I, II; – Kronika UJ za l. akad. 1934/5 i 1935/6, s. 74; Skład Uniwersytetu Jagiellońskiego, za l. 1906–39; Spis wykładów UJ, za l. 1923–39; – „Czas” 1923 nr z 17 IX; – Arch. UJ: sygn. W. F. II 122, W. F. II 478, S. II 619; – Informacje syna Jana Łozińskiego.
Ligia Hayto